Een ander bepaald hoe jij seks moet hebben
Seksuele voorkeuren zijn een privézaak, zolang ze vrijwillig, wederzijds en zonder schade zijn. Toch bemoeien politiek en maatschappij zich regelmatig met wat mensen in de slaapkamer doen, of waar ze seksueel naar verlangen. Zolang het niet in het "normale plaatje" past, is de kans groot dat er oordelen volgen. En in sommige gevallen zelfs wetgeving.
Dit gebeurt niet alleen met woorden of via sociale normen, maar steeds vaker met technologie. Onder het mom van bescherming en veiligheid, worden grenzen verlegd en privacy ingeperkt. Een actueel voorbeeld: de identificatieplicht bij het online bekijken van porno.
Bescherming als dekmantel
In sommige landen wordt wettelijk geëist dat wie porno wil bekijken, zich eerst moet identificeren met bijvoorbeeld een paspoort, rijbewijs of DigiD. Het officiële argument? Kinderen beschermen. En wie is daar nou tegen? Niemand wil dat minderjarigen toegang hebben tot gewelddadige of expliciete seksuele beelden. Maar dat is precies waarom dit soort maatregelen zo gevaarlijk zijn: ze lijken logisch, redelijk en onschuldig. Tot je kijkt naar wat er werkelijk gebeurt.
Je seksuele voorkeur wordt een geregistreerd feit
Zodra jij je moet identificeren om toegang te krijgen tot porno, betekent dat dat jouw seksuele voorkeuren, fantasieën en interesses niet langer privé zijn. Ze worden digitaal vastgelegd bij de aanbieder, bij de overheid, bij je internetprovider, bij wie dan ook die toegang heeft tot jou gegevens.
Wat je kijkt, of dat nu mainstream, afwijkend, fetisjgericht of experimenteel is, wordt een profiel. Jij wordt herleidbaar. Je verliest de vrijheid om in de beslotenheid van je eigen wereld te ontdekken, onderzoeken of beleven wie je bent en wat je opwindt.
En precies dáár zit het gevaar.....
Wat als je voorkeur niet in het "algemeen geaccepteerde" kader past?
Wat als je porno kijkt die niet standaard of sociaal wenselijk is, maar wel legaal, vrijwillig en door volwassenen gemaakt? Denk aan BDSM, fetisjisme, rollenspel, oudere/jongere fantasieën, of andere niche-interesses. In een wereld waar seksuele moraal steeds meer gepolitiseerd raakt, kunnen dit soort voorkeuren tegen je worden gebruikt.
In sommige landen worden mensen al vervolgd voor het bezitten of bekijken van "ongepaste" content, zelfs als die legaal is. In andere gevallen leidt het tot sociale uitsluiting, baanverlies, of publieke vernedering. Met verplichte identificatie wordt het risico op misbruik, chantage of profilering alleen maar groter.
Controle over seksualiteit = controle over autonomie
Seksualiteit is één van de meest persoonlijke en intieme aspecten van ons bestaan. Wie daar controle over uitoefent via onder andere wetgeving, technologie of sociale druk, oefent macht uit over de kern van wie we zijn. Een samenleving die mensen wil beschermen, hoort grenzen te stellen aan misbruik en dwang. Maar zodra die bescherming verandert in bemoeizucht, controle of registratiedrift, raken we iets fundamenteels kwijt: het recht op seksuele vrijheid zonder toezicht.
Waar ligt de grens?
Natuurlijk moeten kinderen beschermd worden. Maar dat mag geen excuus zijn om alle volwassenen onder digitale bewaking te stellen. Privacy is geen luxe. Het is een voorwaarde voor vrijheid. Als je je moet identificeren voordat je een erotische video kunt bekijken, is dat geen kleine ingreep...., het is een fundamentele verschuiving van vertrouwen naar controle.
Bovendien zet het de deur open naar meer: wat als de volgende stap is dat "ongewenste voorkeuren" worden geblokkeerd? Of dat bepaalde vormen van fantasie worden geclassificeerd als "gevaarlijk gedrag"? Of dat jouw zoekgeschiedenis wordt gekoppeld aan je sollicitatie, je zorgverzekering, of je sociale status?
Conclusie
Politiek en maatschappij bemoeien zich met seksualiteit, niet omdat er altijd gevaar is, maar omdat seksueel gedrag controleerbaar gedrag is. Zolang mensen bang zijn om veroordeeld te worden voor hun fantasieën, houden ze zich stil. Zolang mensen gevolgd kunnen worden in hun seksuele voorkeuren, durven ze zich niet vrij te bewegen.
En daar ligt het echte probleem: het gaat niet om porno. Het gaat om macht, privacy en autonomie. Zodra de staat weet waar jij opgewonden van raakt, is er geen privéleven meer. En wie zijn seksualiteit niet privé mag beleven, is in feite nooit helemaal vrij.