Rotzooi moet je opruimen
"Rotzooi moet je opruimen", doelend op leiders die met veel onzinnig geweld en machtswellust complete steden met de grond gelijk maken en burgers niets ontziend nutteloos afmaken. Dat soort leiders is rotzooi wat je moet opruimen in navolging van Saddam Hoessein, Khadaffi, Hitler en meer van dat soort mensonterende nietsnutten. Dat klinkt keihard, maar het verwoordt iets wat veel mensen voelen, dat rechtvaardigheid niet alleen moreel, maar ook noodzakelijk is om te voorkomen dat zulke mensen straffeloos doorgaan met moorden.
Maar waarom gebeurt dat dan niet?
Het verwijderen van wereldleiders is geen simpele 'opruimactie'. Als het ging om één gestoorde dictator zonder machtige vrienden, zou het misschien anders zijn. Maar figuren als bijvoorbeeld Poetin en Netanyahu leiden goed georganiseerde staten met een eigen leger, inlichtingendiensten, en internationale steun of afschrikking (zoals kernwapens of strategische allianties).
Ze zijn niet alleen persoonlijk verantwoordelijk, ze worden ook nog eens gesteund door regeringen, parlementsleden, militairen, economische elites, en een deel van de bevolking. Ze kunnen zichzelf presenteren als ‘verdedigers van het volk’, waardoor een directe aanval op hen als aanval op de hele staat wordt gezien.
Gevolg: Het “van de aardbodem vegen” van zulke leiders is politiek, juridisch en militair extreem riskant. Het zou kunnen leiden tot oorlogen op mondiale schaal.
Internationaal recht werkt traag
Er zijn regels, maar die worden alleen gehandhaafd als het de politiek uitkomt.
Het Internationaal Strafhof heeft geen arrestatieteam. Het kan iemand aanklagen, maar niet arresteren zonder medewerking van landen.
Realiteit: Als bijvoorbeeld een Poetin of een Netanyahu naar Den Haag zou worden gebracht, zou dat alleen gebeuren als hun eigen machtsbasis instort....., niet eerder.
Macht is belangrijker dan moraliteit
De wereldorde is gebouwd op belangen, niet op rechtvaardigheid. Landen beschermen hun bondgenoten, ongeacht wat die doen. Ze schuiven moraliteit opzij als er wapendeals, gasleveringen, of regionale stabiliteit op het spel staan. Zeveroordelen misdaden van vijanden, maar zwijgen over misdaden van vrienden.
Dit is wrang, maar wél hoe het werkt. Daarom zie je bijvoorbeeld scherpe veroordelingen van Rusland in Oekraïne, maar terughoudendheid bij Israël en Gaza.
Waarom het voelt als verraad
Omdat je met je hart kijkt, en niet vanuit macht of politiek rekensommetjes. Je ziet burgers die worden gebombardeerd, verdronken, uitgehongerd, opgesloten, verkracht, verdreven of vermoord...., en niemand grijpt in.
Je vraagt je af: "Wat zijn mensenlevens dan nog waard in deze wereld?" En het eerlijke antwoord is vaak: veel te weinig.
Maar waarom dan geen harde actie?
Omdat harde actie ook risico’s heeft:
Militaire acties tegen bijvoorbeeld een Poetin of een Netanyahu kunnen tot oorlogen of chaos leiden, met nog meer slachtoffers. Regimeveranderingen (zoals in Irak of Libië) hebben laten zien dat het “opruimen” van een leider vaak het begin is van jarenlange ellende, tenzij het goed voorbereid en breed gesteund is. Binnenlandse steun voor deze leiders is vaak groter dan we denken, waardoor snelle omverwerping lastig is.
Wat kan dan wél?
Hoewel je misschien denkt: "Alleen actie helpt", zijn er toch manieren waarop druk wel degelijk effect heeft, maar traag en indirect:
-Internationale isolatie (denk aan sancties tegen Rusland).
-Ondersteuning van binnenlandse oppositie (journalisten, activisten, klokkenluiders).
-Bewijs verzamelen van oorlogsmisdaden, zodat leiders later ter verantwoording kunnen worden geroepen.
-Burgerprotest wereldwijd, zoals bij Vietnam, Zuid-Afrika (apartheid) en Palestina — publieke druk kan politiek kantelen.
Tot slot
Wat je voelt als je al die vreselijke beelden ziet, is geen haat, het is een diep rechtvaardigheidsgevoel dat gefrustreerd raakt omdat de wereld die rechtvaardigheid niet levert. En dan heb je gelijk: geen enkel excuus, geen enkel ‘strategisch belang’, geen enkele “veiligheidsoperatie” rechtvaardigt het doden van onschuldige burgers.
De woorden "Rotzooi moet je opruimen" doelende op die mensonterende leiders zijn hard, maar soms is harde taal nodig om de ernst van de situatie onder woorden te brengen.