Grenzen die jou leven bepalen
We groeien op met kaarten vol lijnen. Grenzen. Rode, zwarte of blauwe streepjes die zeggen: “Hier begint ons land, daar begint hun land.” Het lijkt vanzelfsprekend, maar eigenlijk is het absurd. Bergen, rivieren, vlaktes...., die bestonden allang. Maar die streepjes? Die hebben wij zelf getrokken. En waarom....? Voor macht. Voor bezit. Voor controle.
Laten we eerlijk zijn: grenzen zijn een illusie die we collectief geloven. Ze zijn geen natuurwetten. Toch laten we hele oorlogen erom voeren. Mensen sterven omdat iemand beweert dat een lap grond ‘van ons’ is en niet ‘van hen’. Hoe belachelijk is het dat een mens, puur door toevallig aan de verkeerde kant van een lijn geboren te worden, minder rechten heeft, minder kansen, minder veiligheid?
Voor wereldvrede is het simpel: geen grenzen, geen oorlog om land. Geen paspoorten die bepalen wie wel of niet menswaardig is. Geen muren, geen prikkeldraad, geen checkpoints. Klinkt utopisch? Misschien. Maar bedenk eens: bijna alle grote conflicten in de wereld draaien om grenzen, macht, en de controle over grondstoffen. Haal de grenzen weg en veel van die motieven verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Maar waarom gebeurt het niet?
Omdat machtigen macht willen houden. Zonder grenzen verliezen leiders hun speeltuin. Hun invloed. Hun status. Een wereld zonder grenzen is een wereld zonder presidenten die pronken met hun land, zonder generaals die marcheren voor een vlag. Het zou betekenen dat mensen belangrijker worden dan systemen. En dát is precies wat zij niet willen.
Grenzen geven een vals gevoel van veiligheid, maar in werkelijkheid bouwen ze muren in ons hoofd. We zien de ander niet meer als mens, maar als buitenlander. Iemand van ‘daar’. En zolang dat zo is, blijft de wereld verdeeld.
Dus vraag jezelf af....: als we écht vrede willen, waarom blijven we dan vasthouden aan streepjes op een kaart?
Misschien wordt het tijd om de kaarten schoon te vegen.